 |
| Sumisimbolo sa Pagmamahalan ng Aking Ama At Ina. |
Ang aking buhay ay nagsimula sa pagiibigan ng aking ama at ina na si Allan Carandang Delosario at ang aking ina na si Arlene Ambita Amante dahil sa pagiibigan ng aking ama at ina sa isat isa nagkaroon sila ng isang anak noong setyembre 25,1994 ito ang aking kaarawan binigyan nila ako ng pangalang kim carlo a delrsario noong una palang nila akong inaalangaan pagtutulunga at pagunawa sa isat isa ang kanilang gabay para palakihin ako ng ayos ng may paggalang sa matanda at may takot sa diyos dito na po papasok diti na po papasok yung aking pangalawang kapatid si r-yan delrosario at ang aming bunso na si via delrosario tungkol naman po sa aking sarili noong ako ay nung ako ay nag apat na taong gulang na ay naging palaisipan sa aking mga magulang kung ipapasok na ba nila ako sa paaralan sa amin brgy sa kinder!!! ngunit dahil bata palang ako nun iyakin pa ako nun aminado naman ako dahil sa una hindi pa ako sanay pero nagdaan ang mgra araw at naging aktibo ba ako sa mga gawain na pinagagawa sa akin ng aking guro.....dito dumating ng ako ay umakyat na sa entablado dahil sa aking pagtatapos at nang ako ay mapunta sa elementarya sari saring opinyon at kwento ang mga naririnig ko mga salawan,lungot at saya mga pagsubok o problemang tila ba ulan na walang tigil ang pagbuhos ngunit datapwat subalit ito ang mga naging inspirasyon ko para malampasan ko lahat ng mga pagsubok na dumating sa aking buhay!!! dahil hindi ako nabitaw sa kamay ng diyos na makapangyarihan ! dahil dito nakilala ako sa aming paaralan kabilang ako sa mga palarong panlusod para sa larong BASKETBALL"! Oo basketball nga ito ang isa sa mga kaibigan ko kapag ako ay malungkot ito ang nagbigay ng inspirasyon para makuha ko ang aking mga pangarap mga pangarap na malabong makuha!! dahil sa isang batang dati ay iyakin! at di mapalagay kapag hindi hawak ang kamay ng mga magulang at ako yon dati!!dahil sa larong ito tumaga sa akin ang salitang" HANGGAT MAY ORAS PA MERON PANG PAG-ASA ,o hindi pa tapos ang laban!! at magtiwala ka lang sa sarili mo!diba??napapaisip ka!para sa akin mahalaga ang larong ito sa pagkat dumami ang aking mga kaibigan>> kaibigang maasahan sa oras na aking kelangan!ko sila sa bawat laban ko sa court di ko maiwasang kabahan at makarinig sa mga tao ng di magandang masasabi sayong sarili.pero sa kabila ng mga ito tumayo parin ako sa aking sariling paa ng walang pinanghahawakan at walang pinagbubuhatan ng kamay di maiiwasn na di ka matalo sa isang laro pero dapat sports ka lang dahil once na init ng ulo ang pinairal mo 101% sira ang laro mo!siguro nagtataka kayo kung bakit sa larong basketball lamang umiikot ang aking buhay.ito lang masasabi ko dahil ang larong ito at ang paglalakbay ko para sa aking kinabukasan aymay halintulad sa aking buhay!
 |
| Mga Kaplayer Ko Sa Larong Basketball. |
Akoy nasa ikatlong baitang pa lamang ngunit kahit ako ay puro paglalaro sa buhay hindi ko parin pinababayaan ang aking pag-aaral sa katunayan ako ay isang huwaran at top1 nung ako ay nasa ikalimang baitang at anim pero kalahok parin ako sa panglaban ng aming paralan sa palarong panglunsod ng aming paaralan! dito na pumasok ang lungkot at saya sa akin dahil ako ay magtatapos na ng elementarya naging malungkot ako dahil maghihiwalay na kamong mga magkakaibigan at ang saya ay makakatuntong na ako ng sekondarya!at ng ako ay pupunta na nang sekondarya maraming opinyon ang aking mga kaibigang lolo,lola,o in short mga kamag anak kung saang paaralan ako nila papasukin dahil noong wala pang hanapbuhay ang aking magulang kaya sabi ko maging praktikal nalang ako kaya sa
 |
| Ako nung nasa 2nd year |
COL.LAURO D.DIZON MEMORIAL NATIONAL HIGHSCHOOL ako nagpasyang pumasok ang paaralang sikat at ang school na hindi nagpapatalo kahit sa anung asignatura siyempre baguhan pa lamang ako pero sa totoo lang nasasabik ako dahil ang alam ko para sa sarili ko habang ako ay nataas ng antas ang pakahulugan kodito ay malapit ko ng makuha o makamit ang aking mga pangarap sa aking buhay!!at nang ako ay nasa sekondarya na sa unang antas maraming kaibigan agad ang aking nakilala pero sa una hindi ko maiwasang maalala noong akoy nasa elementarya kasama ang aking tropa!pero dapat maging matatag ka! kaya dito ko pinairal ng unti unti. sa unang antas at sa pangalawang antas naman makikinig at makikinig ko rin ang mga opinyon nila may siraan at totoong kaibigan na darating sayo mga kaibigang magpapayo sayo ng tama upang hindi mapahamak ang iyong sarili! sa pagtatapos ko sa pangalawang antas lumban ako ng isang dula dulaan ang florante at laura kung saan nakasungkit ang nagkwekwento sa inyo ang bida para sa silver place !!siya nga pala nang ako ay nasa unang antas ay kasali parin ako para sa isa sa panglaban ng aming paaralan at sa pangalawang antas ganun din nman masaya naman ang aking buhay puning puno ng mga hamon sa buhay pero nalampasa ko ito!
 |
| Ang inspirasyon ko saking pag-aaral |
KIMTRINA CARLYN A.B DELRIONES
Siya nga pala ng nasa unang ako may nakilala ako ng isa babaeng nagbigay sa akin ng totoong kahulugan ng pagmamahal dahil feel ko talaga ibang iba siya sa ibang mga babae siya yung naging inspirasyon ko kung bakit kelangan ko ang mga araw na kelangan kong mag aral!!hanggang sa 3rd year kasama ko pa siya at ng nasa 4rh year na ako kami pari ng dalawa ang tagal na namen noH!!!ang pangalang nga pala niya aysi katrina lyn bustos briones sig po hindi pa tpos ang aking buhay!sana may natutunan kayo sa akin!!!maimis ko ikaw at ang 4BLAZERZ......
 |
| Aking huling kamag aral sa highschool"4-blazers" |
 |
| Tropa ko simula ng ako ay elementary hanggang ngayon' |
Mamimis ko kayo tol sana matupad ninyo mga pangarap niyo sna walang makalimot.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento